Vorig jaar stong er in New York 3x dezelfde man langs het parcours met een bord "finishing is the only fucking option you got". Die tekst is gisteren tijdens de Amsterdam Marathon samen met het statement "pain is only temporarily, quiting is forver" door mijn hoofd gegaan. Man wat ben ik stuk gegaan .....
's Ochtends stond ik nog, met de nodige wedstrijdkriebels, vol goede moed aan de startstreep. Ultieme doel was onder de 4 uur lopen en het schema aan het oranje polsbandje gaf precies aan wat ik daarvoor moest doen. Ik wist dat het zwaar en moeilijk zou worden, maar aan het weer en voorbereiding kon het niet liggen. Een drietal goede 30ers, waarvan 1 in wedstrijdverband in Almere. Ik had 2 dagen lekker rustig aan gedaan voor de start en goed gegeten en gedronken, de keelpijn was over en ook de hardnekkige verkoudheid was grotendeels uit mijn systeem. Langs het parcours zou op meerdere plaatsen de "fanclub" om me aan te moedingen en de weersomstandiheden waren zeer goed, was het niet dat er best wel wat wind stond.
Kortom alle ingredienten om te knallen.
Met weinig startvertraging begon ik om 10:32 aan mijn 42,2Km. Ed van AKU, die ook onder de 4 wilde lopen, was ik al redelijk snel kwijt na omgeveer 1Km. Die ging in een iets te hard tempo van 5 min/km volgens mijn Polar.
En die Polar heeft me nog wel wat in de problemen gebracht. Want kennelijk door het nieuwe batterijtje van die ochtend was hij qua kalibratie redelijk van slag met gevolg dat weergegeven afstand en daadwerkelijk gelopen afstand behoorlijk verschilde. Meer dan ik gewend ben qua afwijking. Aan het einde gaf hij zelfs aan dat 45Km had gelopen (zo voelde het wel). Tijd dus om de aanschaf van een GPS te overwegen :-)
Anyhoe de eerste ronde via de Stadionweg, Hobbemakade en Vondelpark ging redelijk strak op schema. Plan was om de eerste 5Km in 0:28:20 te lopen en de daadwerkelijke doorkomsttijd was 28:51:00. Echter ik heb ergens een paaltje gemist en waarschijnlijk bij het 41Km het knopje ingedrukt want mijn Polar gaf een tijd van 29:21 aan. Reden voor mij dus om iets te versnellen en tewrug te komen op schema. In het begin is het namelijk makkelijker om op schema te komen dat in de 2e helft.
De 2e 5Km richting Rijnstraat/Kennedylaan ging goed in 27:03 hetgeen betekende dat ik bijna 1 minuut onder mijn 4 uursschema liep (55:54 doorkomst vs 0:56:40 schematijd).
Ik kon het tempo goed volhouden en alles ging nog redelijk soepel. Klein beetje tempo proberen constant te houden en te zoeken naar de juiste cadans. Na 27:42
bereikte ik na het turning point op de Europaboulevard in Buitenvelder het 15Km punt in 1:23:36. Dit was ruim anderhalve minuut onder mijn schema. Het ging dus goed. Op de foto's van Monique die met Carla en Zara bij de molen stond was er nog een breed lachend gezicht te zien :-)
Echter toen ik de Amsteldijk opdraaide werd het zwaar. Straffe wind recht van voren zorgde ervoor dat ik moest gaan temperen. Tempo ging nu naar 28:28 op de 5Km. Op zich niet slecht en strak op schema waarbij het plan was om 28:20 per 5Km te lopen.
Passage op 20Km was op 1:52:04, hetgeen nog steeds anderhalve minuut onder scham was. Dus als ik 5:40 per kilometer kon vasthouden zou ik daadwerkelijk die 4 uur kunnen halen. Ik had zelfs ruimte om wat terug te zakken.
De verwachting was dat ik aan de andere kant van de Amstel wind mee zou hebben. Want logischerwijs als je wind tegen hebt de ene kant op, verwacht je hem mee te hebben de andere kant op .... dus niet. Ook aan de andere zijde van de Amstel was het wind direct van voren en ik moets inleveren op mijn marge richting het halve marathon punt. Mijn marge liep terug naar 30 seconden. Nog steeds onder schema, maar een te groot verloop op 1100 meter.
De volgende doorkomstpost (25K) ligt net voor het het industrieterrein Overamstel. En onderweg hier naar toe begonnen de eerste krampverschijnselen op te spelen met verzuring in het linker bovenbeen. Dit was echt véél te vroeg en had ik pas verwacht na 30 a 32Km. Geen goed voorteken! Iets vertraagd om proberen de kramp er rustig uit te lopen. Mijn doorkomst lag nog net onder schema met 2:21:36 vs 2:21:40 dus op zich nog niets aan de hand. Rustig doorlopen was het devies en de kramp negeren. Even gestopt bij de verzoriginspost op 26Km om te drinken en te eten en weer rustig ingezet.
Bij 27Km ging het echter fout en moest ik door kramp in de kuiten noodgedwongen de eerste wanderpauze in lasten om de pijn eruit te krijgen. Dit was echt een klap voor me, omdat ik had verwacht de 27Km makkelijk te kunnen lopen. Normaal loop ik wel door bij (lichte) kramp maar als je kuitspieren echt volledig blokkeren en je duidelijk de rechter en linkerkuitspier kan zien inje been met een mooie kuil er tussen is er echt geen lopen meer aan ....
Het grote inleveren en afzien was begonnen. Na korte loopjes in circa 5:45 a 6 minuten per kilometer moest ik iedere paar honder meter weer even verplicht stoppen en wandelen omdat de kramp weer toesloeg. Inmiddels in kuit, enkels én bovenbenen. Helemaal een psychische klap was voor mij toen ik werd in gehaald door de 4:00 haasgroep van RunnersWorld die tot dusver kon voorblijven. Ik kon aanpikken voor cirica 750 meter en moest hun toen noodgedwongen laten lopen omdat het tempo té hoog lag ....
Het 30Km net voorbij het Amstelstation bereikte ik in 2:54:44 hetgeen 4 minuten boven het plan was (2:50:00). De 4 uur zat er niet meer dat was duidelijk. Keus was om door te lopen of uit te stappen. Iets dat ik niet snel doe, maar ik was echt verdeeld. Mijn ene hersenhelft zei "stoppen en niet meer kapot maken dan goed is" en de andere zei: "finishing is the only fucking option you got".
Mijn vader, die reeds op meerdere punten had gesupporterd en gefilmd, had vanaf 26Km naast mij gefietst en heb ik maar ook "weggestuurd" naar het volgende punt. Zo wist ik zeker dat ik door moest lopen en de verleiding van achterop de fiets stappen kon weerstaan.
De laatste 12Km waren echt een hel. Stukje lopen, volkomen verkrampen, rekken, wandelen en weer een stukje lopen. Hier heb ik gemiddeld 38 minuten (8 minuten per Km) over 5Km gedaan!
De laatste kilometer kon ik er nog iets van een versnellinkje uitpersen, maar ook dat ging vlak voor het stadion fout toen kramp beiden (!) bovenbenen volledig op slot gooiden. Na even rekken en aanmoedigingen van het publiek me toch weer op gang gekregen en het stadion binnen gewaggeld om in 4:29:34 uiteindelijk de finish te passeren. Bijna een half uur later dan gepland, maar volledig stuk. Ik kan eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo veel pijn heb geleden en af heb moeten zien.
Dit was met stip de zwaarste (en slechtste qua tijd) loop ooit voor mij.
Denk toch dat de buikloop, de verkoudheid én de keelpijn me toch parten hebben gespeeld. Maar ik heb wel uitgelopen en dat doet een beetje goed.
Op de uitslagen pagina staan inmiddels de officiele eind- en tussentijden. 4:29:34 mag ik noteren als officiele netto eindtijd.
Netto tussentijden (verschil)
5 kilometer 28:51 (28:51)
10 kilometer 55:54 (27:03)
15 kilometer 1:23:36 (27:42)
20 kilometer 1:52:04 (28:28)
Halve marathon 1:58:34
25 kilometer 2:21:36 (29:32)
30 kilometer 2:54:44 (33:08)
35 kilometer 3:34:20 (39:36)
40 kilometer 4:12:25 (38:05)
Met het eerste verlies langs de Amstel het overduidelijk dus laten liggen in de laatste 10Km. Hiermee ben ik 4.699e van 5.972 finishers, waren er toch nog bijn 1.300 lopers nog later dan mij :-) maar op hun heb ik maar niet meer gewacht. Ik had pijn genoeg.
Een ding is zeker de marathon afstand heeft een stuk meer respect van mij gekregen!
Rest mij nog 1 ding .... SUPPORTERS BEDANKT! Zonder jullie steun was ik wellicht toch uitgestapt, hoewel dat natuurlijk mijn eer te na zou zijn, want as said finihing is the only .......
Ps. Foto's volgens snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten